SUSTUM

Yoluma yine ayrýlýk düþtü
Kanat cirpislarimi unuttum
Gunlerim karaya döndü bir bayramustu
Avuçlarýmda hayallerimi kuruttum

Gönlüm vefasýz yâre küstü
Konuþmaz oldu dilim, içime içime kustum
Düþtü yerlere verdiðim emekler yüzüstü
Ziyan oldu baharým, bütün sözlerimi yuttum


Sessizliðe gönlüm boynunu büktü
Çaresizliðimle kendi köþeme pustum
Olamadýn derdime çare ,kalbim artýk diken üstü
Insin ayaklarýma kara sular, gideyim aþkýndan öte; artýk verdiðim emeklere de sustum.



Bir Elif Miktarý

Sosyal Medyada Paylaşın:

bir_eliff_miktari Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Tebessüm Et Etme Bulma Dünyası A'lâl BEDÂYİ CÂNFEZÂ ARZ-I HÂL VÂVEYLÂ BÂ Kaç Kürek Kazdın Yüreğime Baba? Kemanının Gölgesi