daðlar eðilip yýkanýyordu teninde döne dolaþa o hiç sönmeyecek olan sesinde ýþýk hüzmelerinin.
taþlarýn suskunluðu ve bir el beklemesi suskun çiçeðin kendini koparýp aralýksýz koklayacak bir el.
sularýn çaðýltýlarýyla döllenen aðýr bir türkü gök gürültülerinin kesintisiz konuðu Mayýs kelebeklerinin sarsýcý süksesi o gözlerimin kamaþtýrdýðý gün batýmýndan kalmýþ kýzýllýðýn þimdi, bir dönüþsüz uçuþun son parýltýlarýdýr bu kendini aydan yýldýza çalan Venüs’ün buzlu çýðlýðý ve kapkara kömürden fýþkýrmasý kýzýl alevlerin.