ANNEMDEN KALAN YANSIMALAR

Duvarlardan yansýyan ýþýklar
Tarif ederler seni zamansýz,
Yaþananlarý anlatýrlar sessizce
Gülümseyen daim nur yüzünle.

Ay ýþýðýndan saklardýn oysa
Bukle bukle siyah perçemini,
Gözyaþýyla gamzene süzülen
Kederlerin görünmesin diye.

Son damla gözyaþýnda kalan
Saklý umutlarýný anlat þimdi,
Titrek gaz lambasýnýn ýþýðýnda
Yitip giden koca hayallerini.

Ruhundan asla ayýramadýðýn
Ellerinden koparýlan sevdiðini,
Aðarmýþ saçlarýnda gizlenen
Yýllarýn aðýr yorgunluðunu.

Hüzünde kalan geçmiþ yýllarda
En çok hatýrýmda asýlý duran,
Babamýn nasýr tutmuþ ellerine
Sýkýca sarýlmandý sevdiðim an.

Sessizce tanýmý en güzel olan
Zamanýn durduðu yerde bende
Bakmandý babamýn uzun uzun
Gözlerinin dipsiz derinliðine.

Sefaletin çirkin haylaz yüzüyle
Tanýþtýrmadýn bizi hiçbir zaman,
Gerdin göðsünü dimdik devasa
Zulme, kedere ve haksýzlýklara.

Unutamadým güzel lezzetini
Umuda yoðurduðun ekmeðin,
Çileyi kedere katýk yaptýn hep
Kendin yedin binlerce defa.

Solgun dar odalarda sararmýþ
Sýcak ellerini avuçlarýma aldým,
Saldým seni kavuþulamamýþ
Derin yarým sevdalarýna anne.

Soba üstü çaydanlýk buharýnda
Yok olup uçmuþtu heveslerin,
Acýlara bölünmüþ sevdalarýn
Sabýr eðirirdi yitik zamanlarda.

Ýbrahim Soyalar

Sosyal Medyada Paylaşın: