çöldeyim sana muhtaç kutsal bir zeytin aðacý gölgesinde düþünüyorum çaresiz umutsuz ve soluksuz..
bir hayal gibi çok uzaðýmda duyuyorum tam solumda daðlarýnda, bozkýrlarýnda coþkun akan soðuk ýrmaklarda seni beklediðim her anda bir kurþun sýkýyorum yüreðimin yaralarýna kabuk baðlamasýn diye..
nefesini alýyorum güneþli daðlarýn ardýnda umutsuz ve kederli bir aþk, içimde aðladýkça ses veriyor çýðlýklarýn yankýsýnda uyanýyorum her sabaha..
her sancý senden benden gecelerin içimde sana aðlýyor yalýn ayak aþkýn uçsuz bucaksýz çölünde mevsimleri þaþýrdým arýyorum seni bir kýþ güneþinde üþüyorum titriyorum çare senin gözlerinde ne yazýk ki, her doðuþun, her batýþýn beni öldürüyor
ya ben;
sende öldüðümde ne yaparým...
k A r A Antakya- 07/05/2019 (Resim Antakya Uzun Çarþý.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.