Rehavete kapýldým, gördüm ki sonu elem, Ne dünyam mamur oldu, ne de ebedi âlem, Döktüm hatalarýmý; iþledim kalem, kalem, Ýbreti âlem için, yakama takam þimdi.
Güzel günler geçirdim, kýymetini bilmedim, Gece gündüz uyudum, uykumu da bölmedim, Çokça mucize gördüm, kendime de gelmedim, Hesap günü mahþere ne yüzle çýkam þimdi.
Bir karayel olsam da; yýkmak için esmedim, Kýzdým kendi nefsime, kaderime küsmedim, Rahmetin öyle bol ki; ümidimi kesmedim, Kaldýr gözde perdeyi, ibretle bakam þimdi.
Sabri Koca
___ þairlerimizden gelenler,teþekkürlerimle ___
Gönül hazým tükendi,kalmadý ki neþesi Neyleyim benim olsa dünyanýn her köþesi Son limana yanaþtým yok ki daha ötesi Maziyi anýmsayýp boynumu bükem þimdi.... Kul Cihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.