Sürgündeki Kimsesizliğim

bir zamanýn içinde
bir sabaha doðuyor
zeytin aðaçlarýnýn altýnda
gölgenin ilk devriminde
sensizliðin sürüðünlerinde
- konaklayan
küskün kimsesizliðim

þimdi saat öðle vakti
rüzgâra dökülüyor yapraklarým

kalbimi yakan
harýl harýl esintiler
acýnýn hasret uçlarýnda
þimdi göðün kara bulutlarýnda
ben bir acý yaðmur olacaðým

o vakit kirpiklerine akþam indiðinde
damla damla kývýlcýmlar olacaðým
zincirlenmiþ ruhunun kervansarayýnda

bu vakit gideceðim bir mürekkep gibi
daðýlarak zifiri karanlýða

kalbimi söküp gideceðim
ve karanfiller yayacaðým
prangalý ayaklarýna


o vakit anlatýyorum
bu yokluðunda
gecenin kuyusunda
bir sevdayý - bir ayrýlýðý - bir ölümü

ben-sana
bir tek sana
anlatýyorum…






Sosyal Medyada Paylaşın: