Gecenin en katran karasýna kattým seni a kadýn. Tek aydýnlýk yanýmda sen varken ve bu kadar yakarken beni, bedenim buz kesti. Ayrýlýðýn cam kýrýklarý kesti her yanýmý. Kan kaybýnda, can kaybýndayým. Can yarým, can yaramýn yasýndayým ben. Geçen her gün de biraz daha soluyor ruhum ve ömrüm. Her geçen gün ölüyorum. Her geçen gün biraz daha fazla acýyorum. Beklentileri yok bu canýn, umudu yok düþüncelerin. Tadý, tuzu kalmayan bir hayatýn hükmünü kestim kendime. Hak ettim. Hak ettiðimi buldum. Suçumdu seni çok sevmek. Ölüyorum a kadýn. Ruhumla, kalbimle, bedenimle. Farkýnda bile deðilsin. Her geçen gün biraz daha, bir kez daha ölüyorum. Zaten yaþamda gözümde kalmadý ki; Ben sadece öylesine yaþýyorum. Kalanlar, gidenleri yaþatýyor sadece, Kalanlar her gün ölüyor. Dört duvar arasýnda geriye kalanlar Her gün biraz daha öldürür kalanlarý a kadýn. Ayrýlýklar can alýr Bir yanýnda eksik kalanlardan. Ben seni binlerce kelimeye sýðdýramazken Bir hoþçakal a sýðdýrmak zorunda kaldým. Ben sana her tebessüm ettiðimde Ýçime göz yaþlarýmý akýttým. Ne zaman gördün ki? Sadece baktýn be kadýn. Seni sevmediðim tek bir aným bile olmadý ki benim, Sen benim canýmý yaktýðýn için Ben de senin canýný yaktým. Ýnadýna, inattý arda kalan iþte, Sen gittin, ben yarým bile kalamadým Kendimi sensiz yok saydým. Çok yorgunum a kadýn. Gecenin katran karalarýnda her gün ölmekten Artýk býktým, usandým. Her gece sabaha vurduðunda, Bir kýrlangýç sesine emanet ediyorum aþk’ý. Sen uyanýyorsun, Ben uyuyorum güne. Sen duymuyor, görmüyor ve hissetmiyorsun artýk. En zoru da elini uzatacak kadar yakýnýndayken Binlerce mil uzakta hissetmekti seni. Oysa uzatsaydýn elini, Dokuna bilecektin yüreðime, Göz yaþlarýma, Aþk’a. Olmadý, olmayacak anladým, EyvAllah a kadýným, Senden gelene, Bana kalana, Benim olana, EyvAllah Dünüme, Bu günüme, Her þeyime. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.