Güneşin Ve Gülüşün Krallığı

Sokaðýn çocuklarýna

Terkedilmiþ sokaklar kadar yalnýz
Bir o kadar aç/ bir o kadar küskün
Ve ama yüzünden hiç eksilmeyen
Dünyanýn en heybetli/ en güzel ve en bulaþýcý gülüþüne sahipti…
Hiçbir þeye aldýrmadan ve hiçbir þeyi umursamadan
Güneþi bir nefeste yutar gibi gülerek
Yüzünü güneþe döndü
“Kralým ben” dedi bankta oturan çocuk -kollarýný iki yana açarak-
“güneþe ve gülüþe hükmeden halksýz bir kralým ben;
Dünyanýn bütün çiçekleri tacým
Ve herkesin oturup kalktýðý þu banklar tahtýmdýr benim…
Þöyle bi yanýma otursan/ þöyle bi güneþe dönsek yüzümüzü birlikte
Ve þöyle deli gibi -hiç bir þeyi iplemeden-
Koskoca bir gülüþ kondursak yüzümüze durup dururken…
Sonra bir baþkasý gelse
Bir kadýn, bir kadýn daha…
Bir adam, bir adam daha…
Sonra bir çocuk gelse -krallýðýmý maskaraya çevirse-
Sonra bir çocuk, bir çocuk daha gelse
Berkin Elvan gelse sonra elinde ekmeðiyle -kaþlarýnda martýlar-
Sonra bir adam, bir kadýn, bir çocuk ve bir çocuk daha gelse
O kadar çoðalsak ve o kadar çok çoðalsak ki çocuklar
Yüzümüzü dönsek güneþe -anne sütü kadar sýcak-
Ve memeye dayar gibi aðzýmýzý doya sýya ýþýðýný emsek güneþin
Ve o kadar çok gülsek ve o kadar çok gülsek ki -sarsýla sarsýla-
Krallýðýmýn tahtý kýrýlsa…
Oynadýðým bilyeler gibi yeryüzüne saçýlýp dökülse güneþ
Hiç sebepsiz sarýlsak/ öpüþsek uzun uzun
Gülüþümüzü armaðan etsek birbirimize…
Ve nihayet, maskarasý olsam tüm çocuklarýn -kahkahaya boðsam onlarý-
Krallýðýmý terk edip karýþsam aranýza…”

Kýþkýrt…/ havalandýr kaþlarýndaki o mahzun martýyý
Ekmeðini uzat bana; ekmeðine, gülüþüne, güneþine ihtiyacým var

Nisan 2019

Sosyal Medyada Paylaşın: