Şehrin Vicdanı
Þehir derin uykusunda,
Sefiller misali dolaþýyor kedi köpekler,
Havlar durur korkusuzca
Arar, böylece rýzkýný
Her þeye inat maðrurca yürür bir çocuk
Babasýnýn gölgesine yapýþýk
Bir yay gibi gergin
Bir o kadar da yorgun
Yürür hedefine gecenin karanlýðýnda
Karanlýk insana inat
Gece ona hayat – memat
Bir ümitle eðilir çöp yýðýnlarýna
Böylece bel vermiþtir garip babasýna
Hayallerini de sürükler peþinden aðlayarak
O çöp senin bu çöp benim diyerek
Çeliðe verilen su misali, Çelikleþir bedeni
Boðazýn serinliðine karýþýrken þafak
Seyreder bu güzelliði hayallere dalarak
Hýrsla adýmlar sokaklarý emeðini alarak
Dolaþýr durur cadde sokak,
Gah yayan, gahý yalýn ayak.
Çöp toplar babasýyla çocuk.
Þehrin vicdaný sanki
Geçer paha biçilmez yapýlarýn önünden
Bu dünya da imtihaný hatýrlatýr herkese,
Kalu -Belayý
Ýlgisiz bakýþlara,
nefret kurþunlarý olan bakýþlar yaðdýrýr acýmasýzca.
Bir nebze daha yabancýlaþmýþtýr þehre.
Her þeye raðmen devasa bir kamet,
Bir babasý var önünde,
Birde devam eden hayatý.
Mihnetsizce karýþtýrýr çöpleri, onuruyla bir yaþam,
Onu hayal dünyasýndan uyandýran,
Ansýzýn baþlayan ezan.
Bir bahar doldurur yüreðine
Bir duvar dibine býrakýp emeðini,
Usulca adýmladý abdest mahfilini,
Ruhunu arýndýrdý, serin berrak sularla,
Tekbire durdu Rabbine dualarla,
Secdeye varan babasýnýn seyrine daldý
Ýhlasla eline bir tespih aldý,
Kehkeþanlarla birlikte Rabbini zikre daldý
Þehir artýk onun için, çok çok geride kaldý,
Rabbin huzurunda öylece kala kaldý.
Þiir Atila Yalçýnkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.