ÞÝÞMAN KADIN ARYASI…;
Gençlik ergenlik çaðý
Kendimizi kuðu sanýrdýk
Bir bakmýþýz çirkin ördek yavrusu
Kendimi mum sanýrdým
Güneþi görünce
Benim mum sönük kaldý.
Tek tatil günlerimde
Bayramlýk elbise giydim
Oda yaðmura denk geldi
Öfkem yükseliyor köpüklendikçe
Volkanlar’da
Dalgalandým mavi mavi
Uykusuz ve karanfilsiz
Viþne çürüðünde
Yüzüyor kýrbaçlanmýþ gecem
Sessizlik için aryanýn bitmesini bekle.
Kentin sessizliði ikiye ayrýlýr..
Yaþayanlarýn sessizliði
Yaþayan ölülerin sessizliði
Isýtan güneþi sessizce yüzümde,
Dokumda ve her hücremde hissettiðim zaman.
Ýþte o zaman..
Hem kendimi hem dünyayý baðýþlýyorum
Ölmüþ gibi rol yapmana gerek yok
Beethoven sessizliði kadar yüce olsam
Dýþarýdaki sesler girdap gibi