âhhh oturma odasýndaki iki resim diyorum bakýþlarýndaki sýcaklýk hâlâ son günkü gibi çerçeveye dolan anýlarý içime sinen kokularý yok mu
ölüyorummmm
ölüyorum diyorum çaresizlikten yine kimseler duymuyor o iki fotoðraftan baþka
aþure yapmýþ ablam en son gittiðimde Türkiye’ye annem mi rüyasýna girip söyledi ne sanki annemin elleri deðmiþcesine babam üzerine dua okumuþcasýna o kadar hasret kokuyordu ki her bir zerresi buram buram anlatamam -ben de yedim þifâ niyetine-
âhhh canýma can katanlar mezarda beni dört gözle beklediðinizi biliyordum ben geldim beeennnn bu ayýn on dördünde sizi çok özleyen kýzýnýz geldi biþey deyin bana bir ses edin n’olur yalvarýrýýýmmm
hakkýnýzý helâl edin bir tanelerim sözümü tutamadým nisan yaðmuru coþarken yine yutkuna yutkuna aðladým
aðladýmmmm
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.