Kamyoncum!
Kamyoncum!
Gece gündüz, direksiyon sallar,
Kendiyle konuþur, hayale dalar,
Yollarý ezberler, kentleri sayar,
Ömrünü tüketir benim kamyoncum!
Evinden, eþinden, aþýndan uzak,
Rahatý, huzuru baþýndan uzak,
Tehlike, ölüm… hepsi bir tuzak,
Korkuyu seçmiþ, benim kamyoncum!
Kazancý temiz, parasý aktýr,
Kamyoncu gibi dürüstü yoktur,
Baþ dik, kalbi berrak, sözü haktýr,
Ýnsanýn merdidir, benim kamyoncum!
Tipiden, yaðmurdan yýlmadý o,
Verdiði sözlerden dönmedi o,
Yalan, hile, bühtan bilmedi o,
Ahlak timsali, benim kamyoncum!
Eþ, çocuklar hep, yolunu bekler,
Tüm sevdikleri, elini bekler,
Evin içinde, halk dilini bekler,
Vuslata hasret benim kamyoncum!
Çocuðu olur, yüzünü görmez,
Sevdiði ölür, izini görmez,
Mevsimi kýþtýr, yazýný görmez,
Baharý bekler, benim kamyoncum!
Kazým Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 28 NÝSAN 2019/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.