Gelen giden, yok saydýlar her ilmi,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Birbirinden aðdýrmadý hiç zulmü,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Tufan deðil, bu bir sosyal zelzele:
Saðcý, solcu dinli, dinsiz el ele,
Yurttaþlarý göre göre hep köle,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Hazýr satýp satýp yerken, boy endi,
Özgürlüðün ne adý var ne kendi,
Günden güne onca ümit tükendi,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Türkler pembe hahallerde uyurdu,
Yata yata ancak borçlar büyürdü,
Uslar sustu gelen giden buyurdu,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Varsýl harcar, yoksul sýkar, kemeri,
Bu deðiþmez hiç eskimez hep meri,
Adaletin, ne yurdu var ne yeri,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Zengin etmek için eþ dost yakýný,
Halka sarýp bütün vergi yükünü,
Kuruttular deðerlerin kökünü,
Cehenneme çevirdiler bu yurdu.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.