UNUTTUM ANNE
Asýk suratým gülmüyor yüzüm.
Acýlar hep acýlar,bitmiyor hüzün.
Hergün yazsamda bitmezki sözüm.
Konuþup gülmeyi unuttum anne.
Bayramda kucaklaþýp el öpmeyi,
Misafirlere tatlý ikram etmeyi,
Oturup karþý karþýya sohpet etmeyi,
Yanlýz kala kala unuttum anne.
Piþmanlýk içimi yaktýkça yakýyor.
Yaþadýklarým sýktýka sýkýyor,
Ümitsizlik yýktýkça yýkýyor,
Ayakta durmayý unuttum anne.
Birileri beni benliyimi aldý.
Çeyizlerim sandýðýmda kapalý kaldý,
Gelin olma hayeli içimde kaldý.
Düyünde halay çekmeyi unuttum anne.
Birçok þeyi özledim anlatamadým.
Ýçimdeki boþluðu dolduramadým.
Geçti yýllar zamaný durduramadým.
Yaþarken nefes almayý unuttum anne.
þiir: Gül SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.