Kimi ziller takýnýp gurbet yolundan sürür Tutulan kol mesafe yine dile gelirim Kimi ben gibi þaþýp zalim solundan yürür Bir mevsim geçiþinden yine dile gelirim!
Ne ayakta ne gözde kaldý mý ki dermaným Duygular sancýlanýp aðýz içim kavrulur Kader; mahzun býraktý saldý mý ki fermaným? Akla düþünce k/anýp onla içim savrulur!
Ýmbiðinden süzülür þeklen kurduðum uzak! Hayat trenim gazel felek anarken beyaz Gurbet denen telaþým cana serdiðim tuzak Dört mevsim aþk mý ezel? Benim donarken ayaz!
Gözde kalmýþken murat cismim akýp korluyor Acýtan her kim varsa elbet canýn yanacak Hasret boynuma mevta beni yakýp zorluyor Rabbým görüp dururken zalim þanýn sönecek!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.