zaman keskin bir kýlýç hayatý kesiyor korkudan titriyordum hangi sakin gökyüzü vardý orada saklanýyordum yalnýzdým ve geçmek bilmez yýllarda binlerce kez ölüyordum yine kendim büyütüyordum karanlýkta çiçeðimi güneþ yüzü görmemiþ yüreðim acýlardan acýlara düþüyordu nasýl çarpýyordu eziyordu karanlýðý umutlarým bin kez doðuyordum hiç kapanmýyordu ihanet uçurumlarý her þafak vakti açtým gözlerimi yeniden diriliþ çoðaltýyordu direncimi …
mustafa kaya 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.