Öldün dediler annem, sakalýmda gözyaþý O da karýþýverdi, kalmýþ son ter kaþýnda! Morgda ki halin hala beynimde kalýr saklý Sarýlýr kefenin, ak düþmüþ gördüm baþýna!
Öldün diyene susun diye baðýrýyordum Sana ölüm annem hiç mi hiç yakýþmýyordu Bitmeyen umudumla gel diye çaðýrýyordum Bu haline ne yapsam kalbim alýþmýyordu…
Hastalýktan bedenin incelmiþti aniden Kapattým gözlerini, bakar gibiydi sahiden Kurtuldun iþte dünya derdinden ebediyen Son kez baktým, elveda demeden naaþýna!
Son nefesinde yoktum yanýnda, maalesef Beni duymayan annem senden diliyorum af Vavla sardýðýn tenim yýkýldý yere elif Sarýlýyorum þimdi topraðýna, taþýna…
Seninle geçirdiðim zaman en güzel anlar Çýnlýyor sesin hala söylüyorsun fermanlar Sensiz neyleyim benim olsa saraylar, hanlar Hasretim caným annem, gülüþüne, aþýna…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.