GÖNLÜMÜN HÜZÜNLERİ

Yokluðun yaðýyor içimdeki hasretine tuz-biber,
Demirden pençeler sýkýyor yürek kaslarýmý, acýlar yoðun !
Bir güz fýrtýnasý esiyor,baharým yorgun avuçlarýmda.
Gözlerim aðlamak istiyor,lakin yanýyor acýyor...
Gönlümde hüzünler hiç geçmek bilmiyor.
Çaresiz akþamlara yaðýyor gözlerim usul usul
Çaresiz içimdeki anýlar,yýðýn yýðýn kül oluyor.
Yüreðim kordan bir ateþ,yüreðim delik deþik !
Öylesine bölüyor ki uykularýmý,gönlümdeki hüzünler,
Bir güz þarkýsý gibi acý veriyordu akþamlar.
Ne zaman dinecek ruhumdaki fýrtýnalar
Açacak mý benim de baharýmda erguvanlar...
Umutla uyanacak mýyým ki sabahlara, ne zaman ?
Daðýlacak mý gözyaþý bulutlarým,
Bir güz þarkýsýnda yeniden hayat bulacak mý
Gönlümün hüzünleri.
Ne zaman...ne zaman...ne zamannn !

Sosyal Medyada Paylaşın: