kaybedenler kulübüne dadanmýþsýn
damsýz girilmiyor diye bir þiþeye eþlik etmiþsin hiçliði
içtikçe sekiz çiziyormuþ
içindeki s’onsuzluk
müdavimi olmuþsun
yalnýzlar rýhtýmýnýn
estikçe rüzgar
dalga geçiyormuþ
saçýna düþen aklarla
her gece yetmiþlik bir uykunun
otuz beþliðine kadar içip
yolun yarýsýnda sýzýyormuþsun koltuða
uyandýran yokmuþ
sabah güneþinden baþka
gerçi o da sýzmazdý ya
akþamdan perdeler açýk kalmasa..
son zamanlarýn en iyi giden oyuncusu seçilmiþtin
hayat bu,
ayný sahnede rol vermedi bir daha
senariste kýzýp
perdeye küsmüþsün
arka sýranýn
seyirci koltuðunda..
beni soracak olursan eðer
beni saracak kol ucunda
el açýyorum þimdilik
beþ parmaðýn beþi bir deðil elbet
ama beþi bir yerde
hiiç merak etme..