Son Nefes

þimdi ben
bir nefesin hikayesi
yaþlý güneþ bunun için doðdu
ki; bu yüzden bir ruh bölündü
öpüþün ucundaki hücrede uzun bir gece
ölü balýklardan uzakta
bugün
görünmeyen birinin filmi þimdi

insan siluetinin var olamayacaðý bir evrende buluþuyoruz
soluðumu kesip dört kez yarattým bu düþü ben
bir caným ve savaþ sonrasý esirim olmadan
kan þafaðý ve hayal beden bir iz býrakmadý
çünkü yaþamayý bilmiyorum ben
geriye kalan zaman deðil mi?
haydi o halde mavi bir þarký söyleyelim
sana vereceðimiz

düþlerdeki yosun ve deniz kokusu
kenarý kýrýk bir tabut çýkýyor karþýma
duvarlara asýlmýþ dilek kandilleri
deniz kenarýna vurmuþ gündoðumlarý
durmuþ soðuk saatler bizim cehennem biletinin bedeli
yola çýkmadan yok olup gitti

hatýrla ben orada kuruyan cesettim
gecenin öte tarafýnda ateþ
tam yanýnda ölen bir umut ve umut eden yok artýk
saçlarý kirli çocuðun gözleri kapanýyor
yeþil bir bakýþ doldurdu toz lahidini
yakan yakamoz ýþýklarýyla yaptýk bunu biz
sakin nikotin izleri duvarlarda

bir nefes bile veremem diyebilirsin
biten bu türden imlalar
hem verecek neyin kaldý?
çürük köklerle yaþadýðým bu hayattan geriye
alnýna yazdýðým isimleri oku
ecel travmasýndan ayrýlan bir gölge
eþsiz egosunun silen bir tanrý karþýsýnda


iyi deðil diyorlar
gereksiz diyorlar sana
-her þeyi býrakýp gitme kararýna-
koþuyordu adam
durdu sonra aniden
dünyanýn sonunun adresini sordu
lirler Ares’i çalýyor
ölen biri ve ardýndan düþtük biz
eskidik tuzlu suda
titreyen beden akþamýndaki seher yelleri
boþ
evet, dediðin gibi
elveda

Sosyal Medyada Paylaşın: