Bizler meslektaþýz hep, ayný tekne içinde,
Ayakkabýcý derler, hepsi farklý biçimde...
Kimisi saya diker, kimi yapar kalfalýk,
Meslektaþýmýz çoktur, oluruz kalabalýk...
Dost baþa bakar imiþ, düþman ise ayaða,
Kimseye düþmanlýk yok, girmiþiz yeni çaða...
Kutsaldýr mesleðimiz, gönlümüz çok geniþtir,
Bütün meslektaþlarým, kendi iþinde aða...
Belki çok kazanmayýz, diðer esnaflar gibi,
Ama iyi meslektir, çalýþýrsan kuvvetli...
Çok iyi de yerlere, gelen arkadaþlar var.
Giyecektir nasýlsa, ayaklar iskarpini...
Baba mesleði iþte, bir türlü vazgeçmeyiz.
Bundan ekmek yiyoruz, geçimimiz tertemiz.
Emeklide olduk bak, sürüp gider ismimiz.
Mesleðin cilveleri, olursa da çeþnimiz...
Yýllar yýlý meslekte, güzel günler geçirdik.
Bazen aðladýysak da, dik durmasýný bildik.
Kaderin yazýsýymýþ, ayakkabýcý olmak,
Ýyi ya da kötü gün, mühim olan dost kalmak...
Fabrikalarý olan, arkadaþlarýmýz var.
Atölyede çalýþan, istemediðin kadar.
Meslekte çalýþan çok, herkesin alný terler,
Biz buyuz iþte dostlar, ayakkabýcý derler...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.