KAYBEDERSEM SENİ

KAYBEDERSEM SENÝ

Köhneyen ömrümün son deminde seni buldum ya
yüreðime cemreler düþtü
bahar geldi
çiçekler polen
arýlar bal verdi

olur da bir gün kaybedersem seni
var ya
iþte o zaman kahrolurum
kadehimde baldýran tadýnda raký
sigaramda arþa ulaþan duman olurum

bazen çayýn buðusu
bazen burnumu sýzlatan özlem
en çok da gözümde kayan bir yýldýz olursun
ne zaman bir dilek tutsam
hemencecik kayarak kaybolursun

düþlerimin kýzýl denizinde yakamoz
sahilde ayaðýma batarak yüreðimi sýzlatan can/m kýrýðý
bazen de gün batýmýnýn en kuytu karanlýðý olursun

uyku tutmayan gözlerimin katran karasý
gecelerimin hezeyaný
belki de sabah doðmayacak güneþ olursun

iþte o zaman donar gözlerim
kirpiðimin ucunda katreler
dudaðýmda tebessümler
kýsaca yaþam donar
kim bilir belki de kalbim durur
öylece yýðýlýr kalýrým

ve ben kahrolurum
bir gün ansýzýn
çýkýp da geleceksin diye
herþeyi unutur
seni bekler dururum

Efkan ÖTGÜN

Sosyal Medyada Paylaşın:

Hüma Efkan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜNAYDIN SEVDİĞİM DELİ ADAMLAR SUS RİYAKAR, İKİ YÜZLÜ İNSANLAR GÜNAYDIN BABALAR GÜNÜ ŞEHLA BAKIŞLI CEYLAN DÜN DÜNDE KALDI AZİZİM. AYRILIĞIN ERTESİ GÜNÜ AH BE ÇOCUK