BİR GURBET MAHKUMU

Karanlýk þarkýlara döküldüm gurbetin sokaklarýnda,
Üstüme üstüme geldi yalnýzlýðýn soðuk elleri.
O çiçek çiçek açan baharlarým uzaklarda þimdi,
Bir çýrpýda buldum kendimi ümitsizlik sokaklarýnda.
Aðlayan bir duvarým artýk !
Ýçimde söküp atamadýðým acýlar taht kurdu.
Unuttu dudaklarým gülmeyi çoktan !
Gül kokulu hayallerimi çaldýlar yüreðimden...
Ýþte yine yaðmurlu akþamlarda kaldým,
Çaresizlikler sardý dünyamý.

Artýk baþýmda soðuk kýþ günlerinin rüzgarý eser,
Karanlýk þarkýlara döküldüm,yalnýzlýðýn sokaklarýnda.
Geceler saklar gözyaþlarýmý ben uyuyamam !
Bir çýrpýda geçtim gençlik yýllarýmdan...
Sonbaharýn yapraklarý gibi savruldu hayatým !
Bir dað gibi büyüdü hasretler içimde,
Bir mahkumum, her þey yasak,yaþamak, nefes almak !
Yaþamasam bu hatýralarla da, ölürüm sanýyorum artýk !
Savruluyorum yalnýzlýðýn kollarýnda,
Bir sen varsýn,gözlerimi güldürecek mutlulukla,
Oysa çok çok...uzaklardasýn...


Sosyal Medyada Paylaşın: