HELE BAK ŞU ALEME

Hele bak bir þu aleme.
Her an neler oluyor bak.
Soruyorsan neden, niçin.
Kapýlar açýlýr bak.

Kalbinle bak, ruhunla bak.
Yeter ki samimi bak.
Körlük gözdemidir sence.
Veysel neler söylüyor bak.

Kuyularda Yusuf’ da var.
Tahtý olan firavunda.
Bir dua ile bir kavim yok.
Olmaz deme oluyor bak.

Mavi gökte kara bulut.
Bora bile oluyor bak.
Bazen yaðmur, bazen dolu.
Taþ bile yaðýyor bak.

Topraktan güller biter.
Dikende bitiyor bak.
Kuru odun, meyve verir.
Zehirde veriyor bak.

Arý bal verir amma.
Ýðnede var bak.
Yýlan hep sokar deme.
Þifa da var bak.

Kayalarda ot biter mi.
Çiçek bile açýyor bak.
Sorsan çelik eðilir mi.
Þekle bile giriyor bak.

Ser bakarsýn bardak boþtur.
Dolusu da var bak.
Rabbim sana, akýl vermiþ.
Delisi de var bak..

Güçsüz deme bir bebeðe.
Serpilip büyüyor bak.
Çok güçlüyüm deme sakýn.
Yaþlanýp ölüyor bak.

Ýstersin hep iyi olsun.
Sende kötü oluyon bak..
Mikrop küçük dersin amma.
Hasta olup yatýyon bak..

Ýnsan vahþi olur mu hiç.
Dönüp yahþi oluyor bak.
Yeter ki bakmayý bil.
Koca alem dönüyor bak.


Boþuna mý döner dünya.
Her an muhtaç oluyon bak.
Ýster zengin, ister fakir.
Ölüp toprak oluyon bak.

Demem o ki bakmayý bil.
Say say hikmet bitmiyor bak.
Ondan geldik, her þey ona.
Eli mahkum, dönüyor bak.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.

Sosyal Medyada Paylaşın: