DÜŞ KIZI (2)

Ne kurþun ne kýlýç ne hançer gerek;
Canýmý almaya yeter düþ kýzý…
Evi, barký yok mu nedir bilemem;
Dilimin ucunda yatar düþ kýzý…

Keyfe-keder masasýný kurarak;
Varsýn olsun cam çerçeve kýrarak;
Son kadehi þerefine vurarak;
Ya sabrýma sabýr katar düþ kýzý…

Ahvalini mahcup mahsun bildiren;
Bazan aðlatsa da bazan güldüren;
Ferhatýna koca daðý deldiren;
Þu Þirinden daha beter düþ kýzý…

Bakýþýyla bahar sonu yaz gelmiþ;
Þiir gelmiþ þarký gelmiþ saz gelmiþ;
Gözleriyle, kirpikleri az gelmiþ;
Yetmez gibi dom dom atar düþ kýzý…

Hüzünleri gamzesinde saklarda;
Huzur dolu son gemiyi beklerde;
Gözlerine marmarayý eklerde;
Deli dolu atýp tutar düþ kýzý…

Aynada gülmeyen yüzler olsa da;
Yanaklar üstünde izler olsa da;
Vuslatýn namýna sözler olsa da;
Diline geleni yutar düþ kýzý…

Düþ kýzý, ben hazan sen ise bahar;
Sabahým tipidir gecelerde kar;
Nereye kadarsa oraya kadar;
Ne dersen ahtýma yeter düþ kýzý…

Ali ALTINLI – 14.04.2019
Saat:00:00

Sosyal Medyada Paylaşın: