Neler olmuþ burada? Kesif bir toz kokusu, Kapkaranlýk sokaklar, ýþýklar söndürülmüþ. Ýçime kadar sinmiþ yalnýzlýðýn korkusu, Sanki kýyamet kopmuþ, mahlûkat öldürülmüþ.
Aðaçlar yere düþmüþ; iri, iri gövdeler, Kapatýlmýþ kapýlar, indirilmiþ perdeler, Benim ile gelenler kayboldular, nerdeler? Haberimiz olmadan geri mi döndürülmüþ?
Hayalet þehir gibi, bütün tabiat susmuþ, Öyle görünüyor ki bazýlarý kin kusmuþ, Çoðu evine girmiþ, kalan köþeye pusmuþ, Biraz öne çýkanlar uzaða sürdürülmüþ.
Kaldýrýmýn taþlarý öbek, öbek patlamýþ, Korku evlerden çýkýp sokaklara atlamýþ, Sanki koca cihaný bir gariban sýrtlamýþ, Dostlar aðlatýlýrken, düþmanlar güldürülmüþ.
Bu hayalet þehirde büyür mü yetim çocuk? Daha açýlmamýþ gül, sadece bir tomurcuk, Henüz yolun baþýnda nasýl biter yolculuk? Kimi korkudan sinmiþ, kimi süründürülmüþ.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.