Gece paslý bir býçak düþler karadan kara Kavuþmak zor felâha içim acýyor anne Elveda dediðin gün açýk kaldý bu yara Sanki döndüm ervâha içim acýyor anne
Bilmedim bilemedim meðer cihân sen imiþ Dilimin en hoþ sesi ayân nihân sen imiþ Yedi göðün kapýsý eþþiz reyhân sen imiþ Bilmem ne desem daha içim acýyor anne
Aðustos ortasýnda zemheri gölündeyim Kimsesizlik þehrinin en ücra çölündeyim Meczûba çýktý adým alemin dilindeyim Hasretim kalktý þaha içim acýyor anne
Gezdiðin her odaya sinmiþ gölgenin gizi Seccadende imzandý nâif alnýnýn izi Varlýðýn cennetimdi ben ise þehrengizi Doymuþtum inþirâha içim acýyor anne
Yanardaðlar içinde hasretinin koru var Aklýmda sýra sýra daðlar gibi soru var Aldýðým her nefeste þefkatinin teri var Belki çýkmam sabaha içim acýyor anne
Gittiðin günden beri sana doðru geliþim Baþtan baþa bir yalan dýþa doðru gülüþüm Makberî’ce olacak belki yorgun ölüþüm Bir eþim susuz vaha içim acýyor anne
________Makberî Sosyal Medyada Paylaşın:
Makberî - Ahmet Akkoyun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.