hani ölmeyecektin hani yastýksýz baþýný topraða koymayacaktýn anne
bu zamansýz gidiþ niye baharda açacak erik çiçeklerini yazýn sürgün sürgün sevdalarý güzün kasýmpatýlarý sevecektin anne
þaka diyesim var mevsim kýþ da deðil ama beyaz çarþaflar örtmüþ üstünü ellerin soðuk yoksa üþüdün mü anne
pembe yanaklarýn solmuþ neden hiç gülmüyorsun gözlerimden akarken yaþlar neden silmiyorsun anne
beni terk edip de nereye gidiyorsun hani özlemler acýdýr jilet yarasý gibi kanatýr derdin öyleyse þimdi neden çaresizliðim oldun neden özletiyorsun anne
ne zaman sýzlasa yüreðim ne zaman kýrýlsa kanatlarým bülbülün güle dadandýðý gibi cennet kokuna dayanamaz koþar da sana gelirdim anne
yaban güllere emanet edip de gittin ya onlarý sen diye seveceðim gidip de gelmeyen baharlarý amber kokulu saçlarýný özleyeceðim çaresizce özlenenler gibi özleyeceðim anne
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.