Çocukluk

Çocukluk,
masumluðu gibi ateþli kývýlcýmlarýn.
Yine insandý onu,
günün birinde tutuþturan.
Kendi emelleri gibi , o büyük insanlar,
yarý çýplak kývýlcýmlarýn.
Kendi emelleri uðruna, fedaydý onlar.
Günün birinde ateþ olup,
Geride býrakýrken unutulmuþ çocukluklarýný ,
sonunda cehennemin kendisi oldular.
O çocuklar, ateþli kývýlcýmlar gibi,
Ýlk dokunuþu gibi , bir annenin kendi yavrusuna .
Ve evet , o büyük insanlar ,
sessizlikleriyle beraber, yok ettiler kývýlcýmlarý,
kendi cehennemlerine , ekmek için onlarý.
Sosyal Medyada Paylaşın: