Suya düþen ümidim kýrk parçaya ayrýlmýþ, Kýrýklarý toplayýp içime atýyorum. Sanki bir býçaðým ben, kýlýfýndan sýyrýlmýþ, Hiç sitemin bitmiyor, gözüne batýyorum.
Nerde eski gülüþün, cilve ile bakýþýn, Ýçimi ýsýtýrdý; hem yazýn, hem de kýþýn, Demek geride kaldý yalvarýp, yakarýþýn, Söylenecek çok þey var, dilimi tutuyorum.
Yeminler etmeseydin, sözlerine kanmazdým, Kývýlcýmý sen çaktýn, uzak dursan yanmazdým, Yarý yolda koymasan yaz gününde donmazdým, Bunlar yaþanmadý mý, yalan mý katýyorum?
Önce her þey güzeldi, güvenmiþtim sözüne, Bakmaya doymazdým; iri, ahu gözüne, Küçük hatan olsa da; hiç vurmadým yüzüne, Nasýl aldandým diye kendime çatýyorum.
Þaka, gerçek arasý küser gibi yapardýn, Yolda karþýlaþýnca, yan sokaða sapardýn, Ne fazla yaklaþýrdýn, ne de benden kopardýn, Tozlanmýþ anýlara sarýlýp yatýyorum.
En sonunda kopardýn aramýzdaki baðý, Tutunmaya yetmedi, koptu örümcek aðý, Nasýl gelip geçiyor, en güzel gençlik çaðý, Ýçimdeki öfkeyi sabredip yutuyorum.
Seni görmeden önce bilsen nasýl rahattým, Seni üzmemek için, acýyý kendim tattým, Kâr zarar hanesini eksilerle kapattým, Ýflas etmiþ gibiyim, ömrümü satýyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.