Ne zaman içimin kırıntılarında kaybolsa yüreğim
Bir güneş doğar göz pınarlarımda
Boğulur sandığım hayallerim
Uçuşur ruhumun kıyılarında
Hayal hanemde konuk olan silüetin
Dolanır ardım sıra
Ben papatya sevdası derim
Sen düş yarası
Uçuşur anılarım önüm sıra
Ne zaman sararsa gül benzim
Kelimeler dergâhımda tükense sözlerim
Bir melodi takılır aklıma
Kaybolur ruhum semalarda
Bazı Mihriban olurum bazı Zeynep
Her telde bir sevda dökülür düş kentime
Sana döner yüzünü güneş
Örülür kıldan ince köprüler
Her makam sana yürür
Nakaratı sana çıkar tüm türkülerin
Eslerde yorgun güncelerim
Ne zaman çökse içime bir matem havası
Mabedim olur dört duvar
Üşür zaman
Düşer içime kar taneleri
İşte o vakit sığınırım kıyılarına
Bir güneş doğar göz pınarlarıma…