Bir beden ki, Kendi kendisin de evren, Ne biter giden, ne de gelen, Eriþilmez volkan gibi, Ýçten içe eriyen,
Geliþi müjdesiz, Gidiþi habersiz, Hep de uykuda gerçekleþir, Bilinmeyen bir kudretle, Faniliðe mahkum beden, Yenilenir.
Tüm olanlar senden habersiz, Gerçekleþir, Bile bilir misin, Kaç milyar nöron kefenlendi, Ve kaç milyar nöron beleklendi, Ýþte bütün bunlar, Sen uykudayken gerçekleþti, Þimdi sen, Bu günkü sen, Dünde ki ben diyebilir misin..! Sosyal Medyada Paylaşın:
NedameT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.