KORKUYORUM...

insan hiç unutur mu uykusuz gecelerini,
gündüzlere saklanýp gecelere aðlayýþlarýný,
eskiden tek dert sevmekti,
þimdi sevilmekten ruhsuzlaþtý aþýklarýn bedenleri...
bildiðim huzur verirdi sevdiðimi geceleri görmek,
þimdi onsuz gecelerden kaçýyorum,
sebepli sebepsiz,
içimi sýkan dertlerden korkuyorum...
tadým tuzum yok,
gözlerimde mutsuz gülümseme,
ayaklarým da ürkek adýmlar,
ellerimde silinmeyen günahlarým...
Korkuyorum,
severken bir kez daha ölmekten,
korkuyorum,
sevmekte rolü bitince gülerek gidenlerden,
korkuyorum,
ellerimi timsah bir göz yaþýný silerken kirletmekten...
þimdi geriye ne kaldý bilmiyorum,
anladýðým tek bir þey var kayýp giden ömrümden,
hep yanlýþ anladýk bize yanlýþ yapanlarý,
oysa hepsini güzel bir insan sandýk,
masum çocuklar gibi hep oyunlarýna kandýk,
oysa sadece yaþayan bir kördük...
korkuyorum, korkuyorum,
içi dolu bu dünya’da,
yalnýz bir insan olarak ölmekten korkuyorum...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: