Kırgınlık

Çiçekler hoyratça açýlsa ne olur.
Açmaktan korkuyorum önümdeki perdeleri,
Aþktan ötesi yok derken gönlümde,
Çýrpýnýyor duruyor beynimdeki sorunlar.
Bedenim öyle yalnýzken,
Kafamda dolaþan binlerce ses nereden geliyor.

Sende bir hal var denilmesin bana!
Kýrgýnlýk öyle büyük ki yüreðimde,
Tebessüm ölü doðuyor gözlerimde.
Yaþamak da varmýþ geçmiþ kentlerin birini,
Sýzýsý biliniyor da,
Alevi beni yakýyor.

Ýyiliðini istemek yetmiyor geleceðin.
Perdeleri kaldýrmak ne zordur firar eden gecelerde.
Burgu burgu giriyor soðuk yüreðime,
Kýrgýnlýðýn alevi sarmýþ ruhumu,
Ne söylense boþ... Ne yaþansa boþ.

Karþýlara bakýyorum öylece,
Masum bakýþlarý arayýp duruyorum.
Bilinmeyen memleketlere özlemim var.
Rüzgar essin dursun önüne katsýn beni,
Bir kuþ gibi savursun bedenimi bilinmeyenlere.
Sosyal Medyada Paylaşın: