Bir şairin gölgesi

/ Ve... gece þairlerindir./

.....

Siz tanýmazsýnýz beni.
Her gün
yanýnýzdan geçen bir gölge gibiyim.
Siyah bir bulut gibiyim gökyüzünün bir ucundan bir ucuna.
Baþýnýzý kaldýrýrsanýz göreceksiniz.

Solunuzda çýplak kuru bir aðaç,
Ayak ucunuzda derin bir karýnca yuvasýyým.
Kar yaðar saçlarýnýza,
tel tel üþürsünüz,
buz tutar kalbiniz,biraz kýþa benzersiniz.

Her gün penceremin kenarýna düþen
sarý-beyaz kelebeklere özenirsiniz.
Ömrünüzde uzun acýlar,
Daðlarýnýzda yaralarýnýzý gizlersiniz.

(Benim
Her mevsim yangýn yeri gibidir günahkar tenim.
Dokunsanýz ;
bir parça cehennemdir ellerim!)
Tutuþan bir sevdaya dönersiniz.

.................................

Hayata hep gece yarýsý baþlarým,
Yýldýz yýldýz kuþanýrým tan yerini.

Durmadan sigara içer,
çay bardaðýna içimi döker,
perdeleri çekerim.

Unutulan þarkýlar daðýlýr birden üstüme.
Bir iklimden bir iklime göçen çingeneler uðrar avluma.
Ardýnda býraktýklarýna
aðlar
aðlar
yanarlar.

Sonra
Sarhoþ bir akþamüstü dans eder yalnýzlýklarýmýz.
Kýrmýzý etekli bir çengi çiçeklerden taç yapar kendi saçlarýna.
Çýplak ayaklarýyla üþür ýslak bir bahar.
Aðlayan her nisan,
Solgun bir gül yapraðýna benzerim.

Kapýmý çarpar kýrýk kanatlý güvercinler.
Kestane rengi gözleri nemlenir
Esmeralda’nýn.
Aðlayamam hiçbir zaman.
Aðlarsam çalkalanýr sonbahar.

Ateþler yakarým terkedilmiþ köylerde.
Bir kibrit çakarým okunmamýþ kitaplarýma.
Ýliþtiririm alevlere eskiyen yüzümü.
Bir kamçý gibi iner göðsüme sarý saçlarý sevgilinin.
Sonra çocukluðumu ararým bir sokaktan bir sokaða.

Siz babanýzý özlersiniz;
ben omzunda uyurum soðuk kaldýrýmlarýn.

Daðýnýk saçlarým,
bir karýþ sakalým,
binlerce kez bozulan yeminlerim ,
yýrtýk gömleðim,
üþüyen ellerim,
yaralý güvercinlerim,
elleri nasýrlý bir annem,
þehir yüzü görmeyen bir sevgilim,
cebimde biraz bozuk para
Ve çok uzaklarda Dicle’nin sularýný yakan
gözü yaþlý bir þehrim var benim.

Hiç aramadým kaybettiklerimi.
Týrnaklarýmý kemirdi yasak düþüncelerim.
Daraðacýna astým bir ülkeyi.
Ve þehir yüzü görmeyen sevgilim için
çektim ipini bütün metropollerin.

Tüm savaþlarýný kaybeden bir kumandanla kederlendim.
Ýçtim tüm þaraplarýný madam Defarge’ nin.
Sonra iki þehir daha sallandý masamda.
Kýrýldý dudaklarýmda bir bir kadehler,
Kanayýp, biraz hayata benzedim.
Ardýndan aðlayýp
yasýný tuttum mor fistanlý sevgilimin.

Artýk her nehirde yýkýyorum hüzünleri.
Çamaþýr ipine seriyorum tüm satýrlarýmý.
Sebepsiz titriyor ellerim, zaman son baharýný yaþýyor,
bütün yapraklarýný yoluyorum takvimlerimin.

Ve bilirim ;
Silinmiþtir alnýmda yazýlan ne varsa,
Vurur þakaklarýma yörüngesiz kýrlangýçlar.
Kalemler tutuþur parmaklarýmda,
(Mýsralarýma dökülür beyaz küllerim.)

Söner gözlerimin feri,
Gök(yüzüm) yanar.

Çünkü;
Romanlar yazsa da bütün sen’leri;

/Her

þiir

sadece

kendi

þairini

Yakar./

Ben gölgeyim,
Ben yazdým;
Bunu en iyi ben bilirim.

.......................

Bkrçkmk (gölge)
Sosyal Medyada Paylaşın: