Sesleniş
.
Ey acý neredesin,
Yürekler bölük pörçük,
Yavrularýn yetim.
Yaðan yaðmur çöl eyledi vadiyi,
Toprak doðuramadý filizini ve hiddetle sarsýlmakta,
Gözlerimiz ufukta asýlý kaldý,
demek bahar yalanmýþ..
Ürpertisi doluþur içimize gözün gördüðü yerin,
Bulutlar fýsýldar artýk vadiden,
eskiden dinlenen þarkýlarý.
Barut kokusu karýþýr kekik kokusuna aniden.
Kanatlanýr, kaçarcasýna güvercinler,
Rüzgâr sayar bir bir kayýp giden yýldýzlarý.
Yaðmur aðýt olur iner gözlerimizden,
Ve temizler içimizdeki tüm kötülükleri.
Aðlaþýr yeþilden sarýya dönen orman,
Deniz köpürür,
Hýçkýrýklar duyulur þehrin her bir yerinden.
Yüreðin hýncý bir çið tanesi olur her bir yaprakta.
Barýþýn tam ortasýnda teslim olur beyaz bayraklý ölü.
Ve rüya biter.
Acý kaybolur gözlerden.
Acý yok, acý yok artýk. 12.12.2015
youtu.be/UNNhcgutc7E
Atila Yalçýnkaya 10.1.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.