Herkes gider herzaman. Öyle içten içe, sinsice; Hep bir yerlere yetiþme endiþesi.
Bulutlar neyin peþinde? Gök bu denli berrak ve maviyken; Neyin peþinde bir yagmur uðruna? Neresi sýla neresi gurbet? Sordun mu bir buluta...
Bir çam neden sevdalanir gökyüzüne? Toprak bu denli baðlýyken ona; Neyin peþinde bir gün ýþýðý uðruna? Neresi sevda neresi bela? Sordun mu bir günebakan’a.
Gel zaman, git zaman... Herkes öldürür giderken herzaman... Ya yalýný kendini, Ya yanýlý sevdiðini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
idoloji Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.