celladý oyarak gözlerini Fatma teyzenin yanan yüreðine su çýkarmaya çalýþýyordu
Fatma teyze biliyordu nafileydi içe aðlayýþlarý çünkü her gün bin kere asýlacaktý düþleri boðazýna düðümlenecekti çýðlýklarý
Mihri on yedisinde zýpkýn gibi bir delikanlý Fatma teyzenin ilk göz aðrýsý son beþiði tek oðluydu Fatma teyzenin Üstelik de babasýz büyütmüþtü Mihri’yi
aþký tek soluklu öykülerde yaþayan Mihri o gece de köyden bir kýzla buluþmuþtu
pusuda bekleyen aðabeyleri kýzýn derdest ederek Mihri’yi getirdiler köy meydanýna namluyu dayayarak Mihri’nin alnýna sordular son sözünü
Mihri yalvardý açýn gözlerimi neyse ki dinlediler Mihri’yi
açýldý Mihri’nin gözleri önce çevreye baktý Mihri kimsecikler yoktu meydan sessiz ve Mihri kimsesizdi sonra uzatarak elini göðe Mihri son sözüm þu olsun dedi býrakýn bu sevdaya ay þahit olsun sevmediysem yürekten Zeynep’i yýldýzlar birer birer gözlerimden soyulsun
kýzýn aðabeyleri dinlemedi Mihri’yi
namus ulan namus dedi kýzýn aðabeyileri ve öfkeyle çektiler tetiði
Mihri oracýkta yýðýlýp kalýrken mahcup bir edayla çekildi bulutlarýn ardýna ay yýldýzlar ürkerek soyuldu gözlerinden Mihri’nin ve düþtü topraða kan
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.