meçhule uzanýr gölgen..
her ayrýlýk döner muhakkak
kalp mahallinde býraktýðý aþka
topla’ gözlerini üstümden
tüfek’ çatan kaþlarýnla..
gül emzirir ýssýzlýk
gelincik açan ellerinde
üstünü açýk unutursun uykunun
rüyan üþür
ne vakit güzlensek
bakýþlar gül’üþür
oysa yastýk altýnda biriken düþlerimiz vardý
mavi kumbaraya attýðýmýz
vadesi dolsun diye sabrýn
taþ olup çatladýðýmýz
umut iþte
balon hýrsýzýyla yan yana
sen bir yana
ben, yüzünden düþen bin parçada
kendini arayan ayna
belki kýrýklarýný topluyorsun saçlarýnýn
yalnýzlýðýn dip boyasý gelmiþtir
ya da sessize aldýðýn duvara karþý
kitap okursun kim bilir
meçhule yazýlýr fail
bozulur yemin
gül solar
gelincik aðlar sonunda
sil mavinin izini
bulutlar yaþ’landýðýnda..