Elimizde Yaşamak Kalsın

Gel, yüreði yaz bulutu gibi beyaz çocuk.
Karanlýk odama ateþ böcekleri gibi daðýl.
Birden bire deðil, yavaþ yavaþ sokul yaþantýma;
Ürperirim, alýþkýn deðilim aydýnlýða.

Ve o minik ellerinle dokun tenime;
Yaþlý bir aðacýn bahara ermesi gibi süslensin her bir yaným.
Söküp at içimdeki dünü, sevinçlere hazýrla yarýnýmý
Ve ben bugün, doðum sancýlarýyla yeniden doðayým.

Koþalým birlikte hayatýn içine.
Gülü, bülbülü olalým gönül tellerinin.
Can çekiþen güzelliklere eriþemeden ölüm,
Can versin; dupduru ýþýltýsýyla, o muhteþem gülüþün

Ve sevmeyi öðret bana!
Kül tufanlarýnda yitirdiðim sevgi, uç versin bakýþlarýnýn kývýlcýmýnda.
Dirilsin aþk, en ölümsüz giysileriyle belirsin kapýmda.
Dökülsün muhabbet dilden, gözden
Zaman büyülensin
Ve ben sevdikçe sevenlerim dirilsin.

Tut ellerimi bebek,
Birlikte silelim dünün lekelerini ;
Ne mahzunluðu, ne hýrçýnlýðý kalsýn hayatýn;
Elimizde yalnýzca yaþamak kalsýn.
PSD
Sosyal Medyada Paylaşın: