Umutlarýn kýyýya vurduðu anlarda
Dökülür mercan canlar kumlara
Iþýltýsý kalmaz söner yýldýzlarý
Gökyüzünde ay ýþýðýný vursa da
Heceler dökülmez dil söylemez
Sabrýn duvarlarýna dayanýrsýn
Sabaaþiran makamýnda vuslatýn
Þarkýsýný inleyen kemanda duyarsýn
Taammüden canýna kastetse de
Canýný canýna koyar yine duymazsýn
Dumaný tüter de incinmiþliðin içinde
Ebedi saklarsýn maþukunu yüreðinde
Efsunkâr bakýþlarýna takýlsa da aklýn
Sen mi fazla gelmiþsindir ona
O mu az kalmýþtýr sana bulamazsýn
Muamma dehlizinde yol iz soramazsýn
Kapanmýþtýr bütün kapýlar yüzüne
Bir kelamý yeterdi oysa gülmene
Hüznüm; daðlara, yellere, sellere
Koþardý, bakiyesini kadere vere vere
Kadife çiçeklerin solar zemheride
Güneþin doðmuþ batmýþ kime ne
Ýsyankâr gönül biçare dertte
Feryat figan bitap serzeniþlerde
Þerrine lanet edesin gelir edemezsin
Yüreðin lal olmuþtur artýk söyleyemezsin
Bilsen de ; nadim çaðýrýr dönemezsin
Virane gönlünde artýk ona yer veremezsin
Güftesi yapýlmamýþ naðmedir yüreðinde
Dalýnda açmamýþ goncadýr gözlerinde
Zehir dili pareler bin bir yerinden
Ebedi hasret girmiþtir artýk en derinden
Þükran AY
13/06/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.