KÜME

Kümenin en gereksiz elemanýyým ben
Kimsenin görmediði uzak bir yerlerde
Yaþayýp giderim kendi kaderimi sessizce
Þikayet etmem hiçbir zaman ruh halimden
Sevilmem, severim, bilinmem, bilirim
Hatýrlanmaya deðmem, unutulup giderim
Aslýnda bir farkým da yok diðerlerinden
Doðdum, yaþýyorum, öleceðim, herkes gibiyim
Bakalým ne zaman anlayacaklar?
Kümeleyip mutsuzlaþtýrmanýn anlamsýzlýðýný
Yol bitince mi tutacaklar elimden?
Hakkýmý mezarda mý verecekler ben görmeden?
Ötekileþtirildim, hissediyorum
Geri dönüþü de yok biliyorum
Sýðýndýðým tek bir liman var takdir edersiniz ki
O’nun sevgisi, merhameti, O’nun varlýðý daimî
Yol var yol içinde, sýnýrsýz ve özgür biçimde
Ben bilmediðim yollara girip kaybolmuþum içinde
Sosyal Medyada Paylaşın: