de
MATEM HAVASI
Baharý öðrendim sanýyordum sen gidene kadar
Gittiðinde anladým ki rüya görmeyi öðrenmiþim
Bir Aralýk ayýnda sen yalnýz, ben yalnýz, kuþlar yok
Herkes unuttu sen gidince buralarý, eski tat yok
Sisler içinde arýyorum kendimi ama nafile
Ýkiden bir çýktý, sýfýr kaldý; yine o meþhur denklem
Bir ayna arýyorum kendimi hatýrlamak için
Ama yok, aynada bile sen, rüyamda bile sen
Ýyi gün dostlarý uzak duruyor acýlarýmdan, yaralarýmdan
Senden baþka saracak yok o yaralarý
Þehirde sessiz bir matem havasý var
Sen gittin diye giymiþ tüm bulutlar karalarý
Ben þimdi kimim, belki düþmüþ bir yaprak
Belki gördüðü her güneþte kuruyan bir toprak
Beni de birileri hatýrlar, o gün gelir
Belki su da topraða hasret, kim bilir
Neredesin, kiminlesin, sormadým ona buna
Gözlerimi kapatmýþ bekliyorum kýyamete beþ kala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.