Mutlu çocuklardýk biz
umutlu düþlerimiz vardý
büyürken örselendik her birimiz..
Ana sütü gibi h/ak bildik sevgiyi
düþerken düþlerin kucaðýndan
safran sarýya dönecek benzimiz
bilemedik..
Bilemezdik
en sevdiklerin yakacak canýný
bilseydik insana güvenmezdik!
Bilseydik
g/öz yaþlarý yürekten süzülerek gelmezdi
gözlerimiz yanmaz,
pýnarlarýný zorlamazdý çaðlayanlar
göz kapaklarýndan firar ederek
daðlanmazdý gül gonca yanaklar..
Akýl kemale erince öðrendik
insan çið süt içermiþ
sütün de helâli, haramý varmýþ
haramiler talan edince
alabora olurmuþ umutlar..
Bir düþ denizinin ortasýnda
yüzmeyi unuturmuþ insan
dimaðýn durgun
parmak uçlarýnda yakamozlar
vurgun yüreðinde büyürmüþ insan..
BEN büyüdüðüm gün sakladým
nazende gülüþlerimi
tavan arasý anýlar sandýðýna
Kimse bulamasýn
kimse soldurmasýn diye,
yanaklarýmda açan pembe gülleri..
O anýlar ki daha dün gibi
öylesine masum, öylesine sevecen
sarýlarak uyuduðum bez bebeklerim
hepsi kardeþ
hepsi arkadaþ kokulu halâ..
Eðer gün gelir
SEN de özlersen mazini
tavan arasýna bak
saklanmýþtýr dört bir yanýna anýlar..
Bilyelerin, topacýn bak orada duruyor
bir daha döndür yalan dünya niyetine
belki de buluþuruz
’’ayný aks’in penceresinde..!’’
Duygu Þen_2Ocak2019
-----------------------------------
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.