HÂŞÂ

Ne hallere düþmüþ asil milletim,
Elin yabanýna Bey denmiþ hâþâ.
Üç kuruþ görünce, görgüsüz soysuz,
Herkese hitabý ’ Hey ’ denmiþ, hâþâ.

Davulla zurnayla düðün ederdik,
Bir hediye alýr, öyle giderdik,
Org la dans ederek ’ AB ’ ye girdik,
Tepinir dört adam, Toy denmiþ haþa.

Oðlan edepliydi kýz terbiyeli,
Deðmezdi mahreme namahrem eli,
Þimdi göbek açýk, bir de küpeli,
Babaya moruk der, huy denmiþ hâþâ.

Yiðidin narasý top gibi patlar,
Döt nala kalkýnca açan kanatlar,
Nerede Tuna’dan su içen atlar,
Kuyruksuz sýpaya Tay denmiþ haþa.

Yok olmuþ topraðý eþen boðalar,
Ne çocuk sesi var, ne sürü, davar,
Üç çökmüþ samanlýk, dört yýkýk ev var,
Yolu yok, suyu yok, Köy denmiþ haþa.

Televizyon, basýn kuyuyu kazdý,
Azalýnca ahlâk, ’ Lûti’ler ’ azdý,
Erkekmiþ meðerse, gazete yazdý,
Sanýrsýn güzel kýz, Gay denmiþ haþa.

Telefon ceptedir, yazýlmaz betik,
Ziyaret, el öpme, çoktandýr yitik,
Göðüs, karýn, surat, hepsi estetik,
Kaþý aðdalanmýþ, Yay denmiþ haþa.

Hýrsýzlýk kapkaççý, arttý zinalar,
’ Yamyam ’ der korkardýk, ondan fenalar,
Yýkýlýr depremde çürük binalar,
Suçluyu bulmuþuz, Fay denmiþ haþa.

Gelir pastasýndan verilmez payým,
Neyi söyliyeyim, neyi sayayým,
Bir köþede kalmýþ, garip Ýsa’yým,
Halimiz çok berbat, Vay denmiþ haþa.
Sosyal Medyada Paylaşın: