RAHMANA DOĞRU
Ömrümüz bir gemi hayat nehrinde.
Tam sahip deðiliz ona seyrinde.
Malik miydik cana, ana rahminde.
Yüzer bir rotada Rahmana doðru.
Güzel bir tarlaydýk ana babaya.
Bir vazife için geldik dünyaya.
Diken ile gülü ekip meraya.
Biçilir baþaklar harmana doðru.
Ýnsanlar sevindi doðduðumuz gün.
Aklýmýza gelmez son nokta ölüm.
Gerçek bir kullukla ömrümüz düðün.
Yapýp ettiðini seyrana doðru.
Rabbimizin emri Yüce Kelamý,
Nazarlara vermiþ bütün alemi.
Okurken anlarsýn Levhi, kalemi.
Elif Lam dan baþlar Elham’a doðru.
Bir nokta kadardýk ana karnýnda.
Yolculuk baþladý harf kararýnda.
En kýymetli mahluk Hak nazarýnda.
Giyimi kuþamý ihrama doðru.
Ýnsanda bin dert var, hastalýk kalpte.
Ömür bir kar deðil insana cepte.
Unutma kulluðu, hasta, sýhhatte.
Ateþi aþk varsa, Lokmana doðru
Dizimiz toprakta eller semada.
Rabbin emirlerine kullar amada.
Nefis her daima durur isyanda.
Her insan yürüyor son ana doðru.
Azrail gelecek her tür insana.
Kul’da dalmamalý, günah isyana.
Boyun eðmiþ felek, Rabbi Rahmana.
Kul kaderi yaþar fermana doðru.
Atýla Yalçýnkaya
01.11.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.