HOŞÇA KAL

Duruyordu karþýmda
Öylece bir heykel sessizliðinde
Bir eli pantolon cebinde,
Bakýþlarý ise sabit, kararlý,
Üstelik vakur
Duruyordu karþýmda.
Yeminliymiþ gibi
Bir tek söz dahi çýkmadan aðzýndan.
Baktý bir süre bana
Baktý, baktý.
Anlamýþtým
Hem de öyle iyi anlamýþtým ki
Donuk bakýþlarýnýn ardýnda
Perdelenmiþ acýma duygularýný
Ve mahcup birazda.
Anlamýþtým
Geldiði yere
Vakit geldi dercesine
Duruþu, bakýþý anlatýyordu.
Bense
Yere eðmiþtim gözlerimi,
Yutkunuyor, yutkunuyordum.
Her kelimeyi boðazýmdan
Geri gönderiyordum.
Lâkin
O anda gök mü gürlüyordu ne!
Saatin tik tak sesleri
Gülleler gibi patlýyordu kulaklarýmda.
Zaman mý durmuþtu,
Yoksa tükenmiþ miydi?
Kaç ölçek deprem yüreðimde
Aðlýyor muyum ne!
Uzatýyorum ellerimi,
Sarýlýyorum boynuna,
Ýçimden gizlice
Sessiz bir fýsýltý dilimden
Kendimden baþka kimsenin duymadýðý:
"Ama ben sensiz olamam!"
Duymuyordu, duymadý da.
Biraz daha baktý. Baktý yüzüme
Elini pantolonunun cebinden çýkarýp
Tuttu çenemden
Korkarcasýna incitmekten
Kavradý yüzümü iki eliyle
Bu son bakýþlarýydý gözlerime deðen.
Derin derin baktýktan sonra
Dudaðýný býraktý alnýma
Öptü.
Ateþ gibiydi dudaklarý
Alným yandý birden.
Saldým gözyaþlarýmý
Gitme, gitme dedim
Bir daha içimden.
Diyemedim.
Bir daha öptü.
Sýkýca tutuyordu ellerimi,
Avuçlarýnýn içinde.
Hiç býrakmasýn dý ellerimi
Konuþuyordum yine içimden.
Bir " hoþça kal" dedi.
"Deli kýz hoþça kal!"
"Hoþça kal Fatma!"
"Hoþça kal çiçeðim!"
"Hoþça kal"
04.11.2017
Fatma çiçek
(2)
Sosyal Medyada Paylaşın: