Gördüm...! Masumiyet, ruhani aþk-ýna sýðýnmýþ. Gönlünde aydýnlýðýn kývýlcýmýný saklamýþ. O, cadý’dan önce karanlýkla savaþacakmýþ. Yosun kokan evinden o zaman çýkacakmýþ.
Ruh aþký, gökten belik uzatan olacakmýþ. Funda tohumlarý bitmeden gelecekmiþ. Bu dipsiz, karanlýk kuyudan çýkaracakmýþ. O, topraða ekin, arpa ve buðday ekecekmiþ.
Ruh aþk-i büyük olan birine diz çöktüm. Yolu yüzyýllar sürsün diye kulaklara fýsýldadým. Agica konmuþ bülbül’ü aracý ettim. Kara karga’yý funda’lýktan uzak tuttum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.