Gördüm...! Masumiyet, ruhani aþkýna sýðýnmýþ. Gönlünde aydýnlýðýn kývýlcýmýný saklamýþ. O, cadýdan önce karanlýkla savaþacakmýþ. Yosun kokan evinden o zaman çýkacakmýþ.
Ruh aþký, gökten belki uzatan olacakmýþ. Funda tohumlarý bitmeden gelecekmiþ. Bu dipsiz, karanlýk kuyudan çýkaracakmýþ. O, topraða ekin, arpa ve buðday ekecekmiþ.
Ruh aþký büyük olan birine diz çöktüm. Yolu yüzyýllar sürsün diye kulaklara fýsýldadým. Agica konmuþ bülbülü aracý ettim. Kara kargayý fundalýktan uzak tuttum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.