Biz meleklerin cocuklarýyýz Ellerimize batan dikenlerle Avuc acýyoruz Var olan umutlara sevgilere Belki umuttur bizi Bu tozlu yollarda ayakta tutan Kaybolmuþ anýlarýn cezasýný Yarýnda görmemiz
Biz meleklerin cocuklarýyýz Çýðlýk atarak sessizce yürüyoruz Islanarak boþ sokaklarda Ögle sessiz ki cýglýðýmýz Boþ ruhlarýn içlerinde bir sancý yankýlanýyor Bu yaþamda biz benlikli insanlar Ve tatlý hayvanlar cezalandýrýlýyoruz Bir seyi biliyoruz ki Biz meleklerin cocuklarýyýz
Sen tatlý insan Hissediyormusun Benim ne kadar duygusallýða Ac ve paylaþýmý istediðini Belki benlik kaosunda Ýnsanlarýn arasýnda farkedilmiyorumdur Ama hala bu tozlu yollarda yurumemim Bir sebebi var mutlaka Ellerimde yaþam kirini Yýkýyorum yaðan yarmurda arýnmalýyým Çünkü Bizler meleklerin cocuklarýyýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
unutulmuşmuydum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.