Gülbahar…Garip Gönüllere

Gülbahar…Garip Gönüllere

Ömrümün mevsimi maðribe doðru,
Bir ümit sabahý olsan Gülbahar.
Olsan þu gönlüme bir yanýk çaðrý,
Ses olup içime doðsan Gülbahar.

Hasta yüreklere versen bir þifa,
Seyrin aþýklara zevk ile safa,
Seni bilmez ise, gönle esefa,
Aþkýnýn narýyla yaksan Gülbahar.

Kavruldu kalp hasret eritti onu,
Kime dönse heyhat.. belirsiz yönü,
Gönlümüz sensizken,unuttu dünü,
Efkârýn yerine dolsan Gülbahar.

Misafir ol bahtý kara sineme,
Ýsterse gülmeler dönsün eleme,
Bende bu sevdayý desem aleme,
Bu fakirhanede kalsan Gülbahar.

Kanat açýp ardýn sýra yollarda,
Gayri mutlu olmam yaban kollarda.
El alemde düðün bense harlarda,
Beni bu ateþten alsan Gülbahar.

Sevdana pervane aciz bir adam,
Tartýlmaz aðýrdýr isyan ve kadam.
Sendedir seyrine doyulmaz endam.
Sana muhabbeti bilsen Gülbahar.

Rüyalara dolsan Ey Gül’i Rana
Sevdana dokunan varýr ðufrana,
Cehlimiz Nurunla, ilme irfana,
Aðlayan dil-dare, gülsen Gülbahar.

Senin yokluðunda ruhum avare,
Yollar bitmez oldu, soldu mavera,
Her gün boynu bükük garip duvara,
Lütfedip gölgenle konsan Gülbahar.

Yaralý sineme merhem bulmadým,
Þikest gezdi gönlüm, kolum kanadým.
Yüreðim beytin miþ çok geç anladým.
Haneme nur olup doðsan Gülbahar.

Atila Yalçýnkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: